Σύλλογος Απανταχού Μαυρολιθαριτών

Με τη σταδιακή Κάθοδο των Δωριέων περί τα τέλη του 12ου αιώνα π.Χ. οι Οφιονείς που αρχικά είχαν κατοικήσει στην ανατολική Αιτωλοακαρνανία, επεκτάθηκαν προς την Παρνασσίδα και το βόρειο τμήμα της Δωρίδας. Στις πλαγιές της Οίτης και γύρω από το βουνό Κόρακας εγκαταστάθηκε η αρχαιοελληνική φυλή των Οφιονών που αργότερα χωρίστηκε σε δύο άλλες, τους Βωμιείς και τους Καλλιείς.

Κέντρο της κοινότητας των Καλλιέων έγινε το "Κάλλιον", η ανατολικότερη αιτωλική πόλη βορειοδυτικά του Λιδορικίου, στη θέση του κάστρου του Βελούχοβου. Στην ελληνιστική περίοδο, σύμφωνα με επιγραφικές μαρτυρίες, η πόλη ονομάστηκε "Καλλίπολις".

Ωστόσο, η ονομασία "Καλλιείς", χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1871 και αφορούσε σε ονομασία δήμου της ευρύτερης περιοχής και όχι του Λιδορικίου, όπως θα ήταν αναμενόμενο. Έτσι, ο δήμος Καλλιέων με έδρα το Μαυρολιθάρι, συμπεριέλαβε τα χωριά Καστριώτισσα, Γκουρίτσα, Στρωμνή, Άνω Μουσονίτσα, Κάτω Μουσονίτσα και Ντρέμιτσα.

Τα προηγούμενα χρόνια (1836 - 1870) με τις πρώτες διοικητικές διαιρέσεις της χώρας, τα ίδια χωριά αποτελούσαν τον δήμο Κυτινίων, ονομασία προερχόμενη από το Κυτίνιον, τη Δωρική Τετράπολη που ίδρυσαν οι Δωριείς στην περιοχή της σημερινής κοιλάδας της Γραβιάς.

Στην ευρύτερη περιοχή του Μαυρολιθαρίου, οι πρώτες αρχαιολογικές ανασκαφές που έλαβαν χώρα τον Αύγουστο 1970 -από τον καθηγητή φιλολογίας και συγχωριανό Γιώργο Καραχάλιο και με την καθοδήγηση και υποστήριξη του αείμνηστου καθηγητή αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου- έφεραν στο φως αρχαία ευρήματα, όπως τάφοι, κτερίσματα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης που χρονολογούνται ενδεχομένως στα 400 π.Χ. Τα τελευταία χρόνια προστέθηκαν και άλλα, όπως ερείπια αρχαίας οχύρωσης, τοίχοι, κτερίσματα, που καταδεικνύουν την ύπαρξη οικισμών στην ευρύτερη περιοχή από τον 1ο π.Χ. έως τον 1ο μ.Χ. αιώνα.